علی (ع)در ميدانهای گوناگون
" از عجايب علی كه منحصر به خود اوست و احدی با او در اين جهت شريك نيست اينست كه وقتی انسان در آن گونه سخنانش كه در زهد و موعظه و تنبه است تامل میكند ، و موقتا از ياد میبرد كه گوينده اين سخن ، خود ، شخصيت اجتماعی عظيمی داشته و فرمانش همه جا نافذ و مالك الرقاب عصر خويش بوده است ، شك نمیكند كه اين سخن از آن كسیاست كه جز زهد و كناره گيری چيزی را نمیشناسد و كاری جز عبادت و ذكر
ندارد ، گوشه خانه يا دامنه كوهی را برای انزوا اختيار كرده ، جز صدای خود چيزی نمیشنود و جز شخص خود كسی را نمیبيند و از اجتماع و هياهوی آن بی خبر است . كسی باور نمیكند كه سخنانی كه در زهد و تنبه و موعظه تا اين حد موج دارد و اوج گرفته است از آن كسی است كه در ميدان جنگ تا قلب لشكر فرو میرود ، شمشيرش در اهتزاز است و آماده ربودن سر دشمن است ، دليران را به خاك میافكند و از دم تيغش خون میچكد ، و در همين حال اين شخص زاهدترين زهاد و عابدترين عباد است " .
سيد رضی آنگاه میگويد :
" من اين مطلب را فراوان با دوستان در ميان میگذارم و اعجاب آنها را بدين وسيله بر میانگيزم "
نظرات شما عزیزان: